Το ζήτημα των εμβόλιμων εξεταστικών, δεν είναι ένα τόσο απλό θέμα και ήσσονος σημασίας, όπως θέλει να παρουσιάζεται από τους διδάσκοντες. Εάν ήταν τέτοιο, τότε δεν θα επέμεναν τόσο πολύ στην απόφασή τους να τις καταργήσουν. Δεν είναι όμως έλασσον θέμα και για έναν ακόμα λόγο: Συνδέεται άμεσα με την ίδια την αντιμετώπιση των φοιτητών του τμήματος Γεωγραφίας και των υπολοίπων τμημάτων, προσωπικά και συλλογικά των σπουδών μας και του σεβασμού απέναντι σε αυτές. Συνδέεται, επίσης, και με τον ίδιο τον τρόπο λήψης αποφάσεων στις συνελεύσεις του τμήματος.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, γνωρίζουμε όλοι ότι η αναλογία διδασκόντων / εκπροσώπων φοιτητών στις τμηματικές συνελεύσεις είναι 2:1 κάτι που ορίζεται από τον νόμο. Ίσως θα ήταν εκτός θέματος, να επεκταθούμε σε κριτική απέναντι στους νόμους, όμως δεν μπορούμε να μην προσέξουμε την αντίφαση και την μη δημοκρατικότητά του. Εάν υποθέσουμε πως ο σκοπός ενός πανεπιστημίου είναι τόσο το ερευνητικό όσο και το εκπαιδευτικό έργο, (για να μην αναφέρουμε όλα τα υπόλοιπα, ως χώρος γένεσης και ανταλλαγής ιδεών, πολιτισμού, κ.α). όταν πρόκειται για μια σοβαρή απόφαση που αφορά καθαρά εκπαιδευτικό/φοιτητικό ζήτημα τότε, η αναλογία 2:1 είναι μη δημοκρατική. Με αυτήν την αναλογία, θεωρητικά οι διδάσκοντες γνωρίζουν ότι μπορούν να περάσουν / επιβάλλουν όποια απόφαση θέλουν ακόμα και για ένα ως επί το πλείστον φοιτητικό θέμα!
Με βάση αυτήν την λογική, ναι, μπορεί να τεθεί ξεκάθαρα θέμα δημοκρατικότητας όταν παίρνονται αποφάσεις κατ'αυτόν τον τρόπο χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση με τον φοιτητικό σύλλογο και ομαλότερη διευθέτηση του ζητήματος. Προτιμούμε δηλαδή να καταφύγουμε στο παιχνίδι μιας ψηφοφορίας, του οποίου το αποτέλεσμα το ξέρουμε ήδη, αντί να συζητήσουμε πραγματικά ώστε να δώσουμε περισσότερο νόημα σε ένα ούτως η άλλως κατοχυρωμένο δικαίωμα. Κάνοντας οι διδάσκοντες χρήση αυτού του νομικού πλεονεκτήματος, με τον τρόπο που έγινε, απόλυτα και αδιάλλακτα, για ένα καθαρά φοιτητικό δικαίωμα, υποστηρίζουμε πως μια τέτοια απόφαση είναι μη δημοκρατική οι αποδέκτες της οποίας δεν είχαν καμία ελπίδα να την αλλάξουν… (τουλάχιστον με ‘ειρηνικό’ τρόπο).
Εάν η μη δημοκρατικότητα δεν μπορεί τουλάχιστον τυπικά να αντικρουστεί γιατί “έτσι το ορίζει ο νόμος”, τι θα έλεγε κανείς για τον ίδιο τον νόμο, ο οποίος στον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό (άρθρο 32 παράγραφος 3) δίνει την δυνατότητα:
Οι φοιτητές ή σπουδαστές που ολοκλήρωσαν τον προβλεπόμενο ελάχιστο αριθμό εξαμήνων και στην διάρκεια των οποίων έχουν δηλώσει τα μαθήματα με τα οποία συμπληρώνουν τον απαραίτητο αριθμό διδακτικών μονάδων ή μαθημάτων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου, έχουν τη δυνατότητα να εξετάζονται σε όλες τις εξεταστικές περιόδους στα μαθήματα αυτά, ανεξάρτητα εάν διδάσκονται σε χειμερινό ή θερινό εξάμηνο.
Επομένως, είναι εμφανές το γεγονός ότι οι ίδιοι οι νόμοι, τους οποίους συνηθίζουν να επικαλούνται οι πρόεδροι και αρκετοί διδάσκοντες, αναιρούν το επιχείρημα περί εφαρμογής τους!
Ασχέτως εάν έχουν υπάρξει τουλάχιστον 2 ετών κινητοποιήσεις ενάντια στον παρόντα νόμο-πλαίσιο και από την μεριά του φοιτητικού συλλόγου του τμήματος Γεωγραφίας και του Χαροκοπείου συνολικά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το ότι η συγκεκριμένη διάταξη δεν μας βρίσκει αντίθετους. Οι λόγοι που ένα τυπικό και σχεδόν αυτονόητο δικαίωμα των φοιτητών δεν πρέπει να καταργηθεί είναι πάρα πολλοί. Επιχειρήματα από την πλευρά των διδασκόντων που αφορούν στην χρήση αυτού του δικαιώματος, προκειμένου να αποδείξουν ότι οι φοιτητές δεν το σέβονται, δεν συνεισφέρουν τίποτα, διότι άλλη η ουσία ενός δικαιώματος και άλλη η χρήση αυτού!
Με την ίδια ακριβώς λογική, το γεγονός ότι οι εκλογές (βουλευτικές, φοιτητικές κλπ), ασχέτως εάν συμφωνούμε με αυτές ή όχι, έχουν μικρή συμμετοχή, είναι επιχείρημα προκειμένου να καταργηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι;
Είναι ακριβώς το ίδιο!
Μήπως ακόμα, το γεγονός, για παράδειγμα, ότι κάθε χρόνο μπαίνουν 35-40 φοιτητές στο τμήμα Γεωγραφίας (μαζί με τις μετεγγραφές γίνονται σχεδόν 100) ενώ αποφοιτούν στην καλύτερη περίπτωση 10/έτος (!!), αποτελεί επιχείρημα προκειμένου να κλείσει για πάντα η σχολή και να χάσουν οι διδάσκοντες την δουλειά τους, αφού το δικαίωμα στο πτυχίο ελάχιστοι τελικά το χρησιμοποιούν; Μήπως με την ίδια λογική να καταργηθούν τελείως οι εξεταστικές, αφού οι λίστες των φοιτητών που χρωστούν μαθήματα είναι πλέον πολυσέλιδες και μεγαλώνουν αέναα;
Ας δούμε λοιπόν την αλήθεια ξεκινώντας από την ίδια την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ένα κομμάτι αυτής της διαδικασίας είναι και οι εξετάσεις. Καλώς ή κακώς, αυτές κρίνουν και καθορίζουν την πορεία ενός φοιτητή. Όταν ένας φοιτητής προσέρχεται στις εξετάσεις, αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι κρίνεται είναι η γνώση του και η κριτική του σκέψη απέναντι στο αντικείμενο ενός μαθήματος. Η αξιολόγηση πραγματοποιείται από τον ίδιο τον καθηγητή. Εφ'όσον ένας φοιτητής:
1. Έχει ολοκληρώσει τον 4ετή κύκλο σπουδών του,
2. Έχει παρακολουθήσει το μάθημα, για να ακριβολογούμε το έχει διαβάσει και ενδεχομένως να μην είναι και η πρώτη φορά που το εξετάζεται και έχει άποψη και μάλιστα απόλυτα σεβαστή απέναντι σε αυτό,
3. Έχει άλλες εκκρεμότητες, όπως λ.χ. Στρατός, μεταπτυχιακά, οικογενειακές υποχρεώσεις, επαγγελματικές υποχρεώσεις, την τύχη/ατυχία να χρωστάει μαθήματα μόνο από μονά ή ζυγά εξάμηνα,
Για ποιον λόγο να μην έχει το δικαίωμα των εμβόλιμων εξεταστικών;
Δικαίωμα το οποίο όχι μόνο δεν υποβαθμίζει το επίπεδο σπουδών (όπως συχνά υποστηρίζεται από τους πολέμιούς του καθηγητές), αλλά δεν θα έπρεπε καν να συσχετίζεται με αυτό.
Εν τέλει, από πότε οι ευκαιρίες θεωρούνται υποβάθμιση σε μια τέτοια διαδικασία;
Εξάλλου τον βαθμό δεν τον βάζουν οι φοιτητές. Τον βαθμό τον βάζει ο καθηγητής και μπορεί να κρίνει εάν ο φοιτητής πληροί τις προϋποθέσεις να το περάσει, είτε εξεταστεί εμβόλιμα, είτε τον Σεπτέμβρη, είτε κανονικά στο εξάμηνο! Όσο για τις γραπτές εξετάσεις καθαυτές, ο φοιτητικός σύλλογος έχει εκφραστεί πολλές φορές σε επιτροπές και συνελεύσεις για εναλλακτικούς και πιο κοντά στην ουσία των σπουδών τρόπους εξέτασης. Έχουν, επίσης, κατ’επανάληψη καταγγελθεί περιστατικά κατάχρησης εξουσίας από πλευράς διδασκόντων, συνεπώς δεν είναι οι φοιτητές αυτοί οι οποίοι υποβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το όλο ζήτημα κάθε άλλο παρά ελάσσονος σημασίας είναι. Συνδέεται άμεσα με την ίδια την αντιμετώπιση των φοιτητών, σε όλα τα επίπεδα της ακαδημαϊκής ζωής. Από τις συνελεύσεις, μέχρι το μάθημα και από τις εξετάσεις και τις ευκαιρίες που τους δίνονται μέχρι και σε καθαρά ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο. Θεωρούμε πως το να δυσκολεύει κανείς τους φοιτητές ειδικά στην διαδικασία των εξετάσεων, καταργώντας δικαιώματα, αλλά και γενικότερα το να δυσκολεύει με τέτοιους τρόπους το πέρασμα των φοιτητών από αυτήν την σχολή, είναι μάλλον ανούσιο και σίγουρα δεν ενθαρρύνει ούτε την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο. Δεν θα γίνουμε καλύτεροι δυσκολεύοντας μια ήδη λανθασμένη, κατά πολλούς, διαδικασία εξέτασης των μαθημάτων, αλλά ακριβώς επειδή είναι σε πολλές περιπτώσεις λανθασμένη και απαρχαιωμένη, να την διευκολύνουμε, βρίσκοντας παράλληλα τρόπους ώστε αυτή να αλλάξει, να προσαρμοστεί στις ανάγκες των φοιτητών, και των μαθημάτων δίνοντας εναλλακτικές ευκαιρίες.
Τα ανωτέρω είναι ένα ελάχιστο δείγμα του σκεπτικού πάνω στο οποίο κινείται ο σύλλογος των φοιτητών και διατηρούμε μια ύστατη ελπίδα, ότι θα καταφέρουμε με αυτές τις δυο σελίδες να πείσουμε πως όχι μόνο δεν υπάρχει έλλειψη επιχειρημάτων για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και ότι σεβόμαστε το δικαίωμα αυτό.
Με βάση αυτήν την λογική, ναι, μπορεί να τεθεί ξεκάθαρα θέμα δημοκρατικότητας όταν παίρνονται αποφάσεις κατ'αυτόν τον τρόπο χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση με τον φοιτητικό σύλλογο και ομαλότερη διευθέτηση του ζητήματος. Προτιμούμε δηλαδή να καταφύγουμε στο παιχνίδι μιας ψηφοφορίας, του οποίου το αποτέλεσμα το ξέρουμε ήδη, αντί να συζητήσουμε πραγματικά ώστε να δώσουμε περισσότερο νόημα σε ένα ούτως η άλλως κατοχυρωμένο δικαίωμα. Κάνοντας οι διδάσκοντες χρήση αυτού του νομικού πλεονεκτήματος, με τον τρόπο που έγινε, απόλυτα και αδιάλλακτα, για ένα καθαρά φοιτητικό δικαίωμα, υποστηρίζουμε πως μια τέτοια απόφαση είναι μη δημοκρατική οι αποδέκτες της οποίας δεν είχαν καμία ελπίδα να την αλλάξουν… (τουλάχιστον με ‘ειρηνικό’ τρόπο).
Εάν η μη δημοκρατικότητα δεν μπορεί τουλάχιστον τυπικά να αντικρουστεί γιατί “έτσι το ορίζει ο νόμος”, τι θα έλεγε κανείς για τον ίδιο τον νόμο, ο οποίος στον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό (άρθρο 32 παράγραφος 3) δίνει την δυνατότητα:
Οι φοιτητές ή σπουδαστές που ολοκλήρωσαν τον προβλεπόμενο ελάχιστο αριθμό εξαμήνων και στην διάρκεια των οποίων έχουν δηλώσει τα μαθήματα με τα οποία συμπληρώνουν τον απαραίτητο αριθμό διδακτικών μονάδων ή μαθημάτων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου, έχουν τη δυνατότητα να εξετάζονται σε όλες τις εξεταστικές περιόδους στα μαθήματα αυτά, ανεξάρτητα εάν διδάσκονται σε χειμερινό ή θερινό εξάμηνο.
Επομένως, είναι εμφανές το γεγονός ότι οι ίδιοι οι νόμοι, τους οποίους συνηθίζουν να επικαλούνται οι πρόεδροι και αρκετοί διδάσκοντες, αναιρούν το επιχείρημα περί εφαρμογής τους!
Ασχέτως εάν έχουν υπάρξει τουλάχιστον 2 ετών κινητοποιήσεις ενάντια στον παρόντα νόμο-πλαίσιο και από την μεριά του φοιτητικού συλλόγου του τμήματος Γεωγραφίας και του Χαροκοπείου συνολικά, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το ότι η συγκεκριμένη διάταξη δεν μας βρίσκει αντίθετους. Οι λόγοι που ένα τυπικό και σχεδόν αυτονόητο δικαίωμα των φοιτητών δεν πρέπει να καταργηθεί είναι πάρα πολλοί. Επιχειρήματα από την πλευρά των διδασκόντων που αφορούν στην χρήση αυτού του δικαιώματος, προκειμένου να αποδείξουν ότι οι φοιτητές δεν το σέβονται, δεν συνεισφέρουν τίποτα, διότι άλλη η ουσία ενός δικαιώματος και άλλη η χρήση αυτού!
Με την ίδια ακριβώς λογική, το γεγονός ότι οι εκλογές (βουλευτικές, φοιτητικές κλπ), ασχέτως εάν συμφωνούμε με αυτές ή όχι, έχουν μικρή συμμετοχή, είναι επιχείρημα προκειμένου να καταργηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι;
Είναι ακριβώς το ίδιο!
Μήπως ακόμα, το γεγονός, για παράδειγμα, ότι κάθε χρόνο μπαίνουν 35-40 φοιτητές στο τμήμα Γεωγραφίας (μαζί με τις μετεγγραφές γίνονται σχεδόν 100) ενώ αποφοιτούν στην καλύτερη περίπτωση 10/έτος (!!), αποτελεί επιχείρημα προκειμένου να κλείσει για πάντα η σχολή και να χάσουν οι διδάσκοντες την δουλειά τους, αφού το δικαίωμα στο πτυχίο ελάχιστοι τελικά το χρησιμοποιούν; Μήπως με την ίδια λογική να καταργηθούν τελείως οι εξεταστικές, αφού οι λίστες των φοιτητών που χρωστούν μαθήματα είναι πλέον πολυσέλιδες και μεγαλώνουν αέναα;
Ας δούμε λοιπόν την αλήθεια ξεκινώντας από την ίδια την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ένα κομμάτι αυτής της διαδικασίας είναι και οι εξετάσεις. Καλώς ή κακώς, αυτές κρίνουν και καθορίζουν την πορεία ενός φοιτητή. Όταν ένας φοιτητής προσέρχεται στις εξετάσεις, αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι κρίνεται είναι η γνώση του και η κριτική του σκέψη απέναντι στο αντικείμενο ενός μαθήματος. Η αξιολόγηση πραγματοποιείται από τον ίδιο τον καθηγητή. Εφ'όσον ένας φοιτητής:
1. Έχει ολοκληρώσει τον 4ετή κύκλο σπουδών του,
2. Έχει παρακολουθήσει το μάθημα, για να ακριβολογούμε το έχει διαβάσει και ενδεχομένως να μην είναι και η πρώτη φορά που το εξετάζεται και έχει άποψη και μάλιστα απόλυτα σεβαστή απέναντι σε αυτό,
3. Έχει άλλες εκκρεμότητες, όπως λ.χ. Στρατός, μεταπτυχιακά, οικογενειακές υποχρεώσεις, επαγγελματικές υποχρεώσεις, την τύχη/ατυχία να χρωστάει μαθήματα μόνο από μονά ή ζυγά εξάμηνα,
Για ποιον λόγο να μην έχει το δικαίωμα των εμβόλιμων εξεταστικών;
Δικαίωμα το οποίο όχι μόνο δεν υποβαθμίζει το επίπεδο σπουδών (όπως συχνά υποστηρίζεται από τους πολέμιούς του καθηγητές), αλλά δεν θα έπρεπε καν να συσχετίζεται με αυτό.
Εν τέλει, από πότε οι ευκαιρίες θεωρούνται υποβάθμιση σε μια τέτοια διαδικασία;
Εξάλλου τον βαθμό δεν τον βάζουν οι φοιτητές. Τον βαθμό τον βάζει ο καθηγητής και μπορεί να κρίνει εάν ο φοιτητής πληροί τις προϋποθέσεις να το περάσει, είτε εξεταστεί εμβόλιμα, είτε τον Σεπτέμβρη, είτε κανονικά στο εξάμηνο! Όσο για τις γραπτές εξετάσεις καθαυτές, ο φοιτητικός σύλλογος έχει εκφραστεί πολλές φορές σε επιτροπές και συνελεύσεις για εναλλακτικούς και πιο κοντά στην ουσία των σπουδών τρόπους εξέτασης. Έχουν, επίσης, κατ’επανάληψη καταγγελθεί περιστατικά κατάχρησης εξουσίας από πλευράς διδασκόντων, συνεπώς δεν είναι οι φοιτητές αυτοί οι οποίοι υποβαθμίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή, το όλο ζήτημα κάθε άλλο παρά ελάσσονος σημασίας είναι. Συνδέεται άμεσα με την ίδια την αντιμετώπιση των φοιτητών, σε όλα τα επίπεδα της ακαδημαϊκής ζωής. Από τις συνελεύσεις, μέχρι το μάθημα και από τις εξετάσεις και τις ευκαιρίες που τους δίνονται μέχρι και σε καθαρά ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο. Θεωρούμε πως το να δυσκολεύει κανείς τους φοιτητές ειδικά στην διαδικασία των εξετάσεων, καταργώντας δικαιώματα, αλλά και γενικότερα το να δυσκολεύει με τέτοιους τρόπους το πέρασμα των φοιτητών από αυτήν την σχολή, είναι μάλλον ανούσιο και σίγουρα δεν ενθαρρύνει ούτε την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο. Δεν θα γίνουμε καλύτεροι δυσκολεύοντας μια ήδη λανθασμένη, κατά πολλούς, διαδικασία εξέτασης των μαθημάτων, αλλά ακριβώς επειδή είναι σε πολλές περιπτώσεις λανθασμένη και απαρχαιωμένη, να την διευκολύνουμε, βρίσκοντας παράλληλα τρόπους ώστε αυτή να αλλάξει, να προσαρμοστεί στις ανάγκες των φοιτητών, και των μαθημάτων δίνοντας εναλλακτικές ευκαιρίες.
Τα ανωτέρω είναι ένα ελάχιστο δείγμα του σκεπτικού πάνω στο οποίο κινείται ο σύλλογος των φοιτητών και διατηρούμε μια ύστατη ελπίδα, ότι θα καταφέρουμε με αυτές τις δυο σελίδες να πείσουμε πως όχι μόνο δεν υπάρχει έλλειψη επιχειρημάτων για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και ότι σεβόμαστε το δικαίωμα αυτό.
Φοιτητές από την Κατάληψη Γεωγραφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου